José Geertsema: "Zorg begint met blijven"

Vrouwen

Maandag 2 juni vierden we de 107e verjaardag van mevrouw Valkis in onze locatie Lingewaarde. Ze zat rechtop in haar stoel en zei krachtig:

'Ik heb veel veranderingen meegemaakt, ik ben zo dankbaar.'

Toen waarnemend burgemeester Gemeente Tiel José van Egmond haar vroeg welke verandering ze het moeilijkst vond, antwoordde ze helder:

'Toen ik niet meer kon fietsen en mijn hobby’s moest opgeven.'

Waardigheid. Verlies. En tegelijk: zachte kracht, geboren uit geleefde jaren én de nabijheid van mensen die haar bleven dragen.

Na afloop vertelde mijn collega Dorien dat zíj het was die mevrouw Valkis in 2021 had ontvangen op Lingewaarde. Ze was toen zwanger en – hoe wrang – ‘boventallig’ verklaard. Toch bleef ze. Niet vanwege een systeem, maar vanwege mensen.

Dinsdag 3 juni sprak ik een jonge vrouw van 23. Ze wordt ontslagen uit de ggz. Op papier stabiel. In werkelijkheid op weg naar een leegte. Ze had een rugzak – en een klein beetje hoop. Meer niet. Wie vangt haar op? Wie blijft?

De zorg heeft mensen nodig. Maar mensen worden tegengehouden.

Door de bezuinigingen van staatssecretaris Maeijer én het eerdere besluit van Agema Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en Eppo Bruins Ministry of Education, Culture and Science om subsidies voor stagebegeleiding te schrappen, kan een organisatie als 's Heeren Loo nog maar 300 zij-instromers per jaar aannemen – in plaats van 1700. Een indrukwekkend betoog van Ageeth Ouwehand:

'Deze bezuinigingen maken meer kapot dan welke innovatie ooit goed kan maken.'

Dat is één organisatie. Eén sector. In 2032 wordt een tekort van 33.000 medewerkers in de gehandicaptenzorg verwacht. De ouderenzorg volgt dezelfde lijn.

Tegelijk verdwijnen de middelen om mensen goed te begeleiden bij hun overstap naar de zorg. Dat is niet alleen zorgwekkend. Het is onbegrijpelijk.

Wat zeggen de plannen? En wat missen ze?

De kabinetsplannen van 2 juni 2025 spreken over het terugdringen van regeldruk, het vergroten van vakmanschap en werkplezier. Dat is belangrijk. Maar wie zorgt er voor de mensen die nu instromen? Wie leert hen wat nabijheid is? Wie blijft als het moeilijk wordt?

Zonder begeleiding, zonder tijd, zonder ondersteuning haakt de volgende generatie zorgprofessionals af nog vóór ze begonnen zijn.

Mijn oproep aan het veld en de politiek

Ik roep ActiZ Anneke Westerlaken, RegioPlus Jelle Boonstra en Werkgeversvereniging Zorg en Welzijn Pascalle Neijenhuis op om deze signalen luid en zichtbaar te maken. En ik vraag de Tweede Kamerleden Jacqueline van den Hil en Harry Bevers VVD om dit besluit terug te draaien.

✅ Herstel de subsidies voor stagebegeleiding. 

✅ Maak zij-instroom opnieuw mogelijk.

✅ Investeer in mensen die willen zorgen.

Zorg begint niet met systemen. Zorg begint met blijven.

Voor mevrouw Valkis. Voor Dorien. Voor de jonge vrouw van 23. Voor wie wij zijn – en voor wie wij mogen zijn voor een ander. Samen kunnen we de zorg niet alleen volhouden, maar vernieuwen.